گوشه میخانه میمانم

اگر من  ترک ارباب وفا کردم  پشیمانم

اگر این گونه با ساقی جفا کردم پشیمانم

من از عمری که با زاهد فنا کردم

من از جوری که در راه خدا کردم پشیمانم

من امشب گوشه میخانه میمانم

که داد از ساغر و پیمانه بستم

به هر جا پا گذارم کینه ها بینم

هزاران چهره در ایینه ها بینم

چه جایی خوش تر از میخانه بگزینم

من اینجا مست وحیرانم 

من امشب گوشه میخانه میمانم

که داد از ساغرو پیمانه بستم

در اینجا هرکه در دل باوری دارد

در اینجا هر غمی خنیا گری دارد

که در میخانه حتی دشمنت با خود

   به جای دشنه دردست ساغری دارد

در این جا جز به کوی یار  راهی نیست

در این جا جز مهین دلدار شاهی نیست

در اینجا پادشاه عاشقان ساقیست

که اوهم گاهو گاهی هست گاهی نیست

در اینجا خون مردم خفته درخون نیست

در اینجا چهره ی ازادگی گم نیست

در اینجا تخت شاهی دوش مردم نیست

به نام عشق میخوانم

من امشب گوشه میخانه میمانم

خون انگور

عارفان را شمع وشاهد نیست از بیرون خویش

خون انگوری نخورده بادشان هم خون خویش

هر کسی اندر جهان مجنون لیلایی شدند

عاشقان لیلای خویش و دم به دم مجنون خویش

باده غمگنان خورندو ما ز می خوش دل تریم

رو به محبوسان غم ده ساقیا، افیون خویش

خون ما بر غم حرام و خون غم بر ما حلال

هر غمی کو گرد ما گردید شد در خون خویش

من نیم موقوفه نفخ سور همچون مردگان

عشق جانی می دهد هر دم مرا از افسون خویش

در بهشت استبرق سبز است و خلخال و حریر

عشق نقدم می دهد از اطلس و افسون خویش

دوزخی بود عاشق و مست

         گویند که دوزخی بود عاشق و مست

       قولی است خلاف که دل در ان نتوان بست

 هی مفتی شهر ازتو بیدارتریم

          با این همه مستی ز تو هوشیار تریم

          تو خون کسان نوشی و ما خون رزان

               انصاف بده کدام خونخوار تریم

گویند کسان بهشت با حور خوش است

من میگویم که اب انگورخوش است

این نقد بگیر و دست ازان  نسیه بدار

اواز دهل شنیدن از دورخوش است

<< این می چه حرامی است که عالم همه زان میجوشد

یک دسته به نابودی نامش کوشد

انان که بر عاشقان حرامش کردند

خود خلوت از ان پیاله ها مینوشند>>

   ان عاشق دیوانه کین خمار مستی را ساخت

   معشوق و شراب و می پرستی را ساخت

    بی شک قدحی شراب نوشید و از ان

   سرمست شد این جهان هستی را ساخت

اهنگ زیبای من از جهانی دگرم

من از جهانی دگرم

دانلود

گر روحه خداوندی دمیده در روان آدم و حواست

پس ای  مردم خدا اینجاست خدا اینجاست

خدا در قلب انسانهاست

به خود آ تا که در یابی خدا در خویشتن پیداست

 

همای از دست این عالم پر پرواز خود بگشود

 در خورشید و آتش سوخت

خداوندا بسوزانم در این آتش همایم کن

بیا از این تنه آلوده و غمگین جدایم کن
 

چهانی دگر

من از جهانی دگرم

ساقی از این عا لم واهی رهایم کن

 

نمی خواهم در این هیبت بمانم

بیا از این تنه آلوده و غمگین جدایم کن

 

تو را اینجا به صدها رنگ می جویند

تو را با حیله و نیرنگ می جویند

تو را با نیزه ها در جنگ می جویند

بیا از این تنه آلوده و غمگین جدایم کن

 

تو جان  می بخشی  و اینجا  به  فتوای  تو

میگیرند جانی را که بخشیدی تو بر عالم

نمی دانم کی ام من  نمی دانم کی ام من

 آدمم  روحم خدایم یا که شیطانم نمی دانم

تو با خود آشنایم کن تو با خود آشنایم کن

بیا از این  تنه آلوده غمگین جدایم  کن